Bazen bu blogu okuyanların ya da konuşurken beni dinleyen insanların kafasının karıştığı hissine kapılıyorum. Kafamda bir şeyler var, sanki sadece "çağrışım" larla işlemeye programlanmış. O kadar garip şeylerden, başkalarına göre 'alakasız' ama bana göre feci 'alakalı' olup, anlattığım konudan bambaşka bir kanala konuveriyorum, bambaşka duygular geçmeye başlıyor. Tek bir kelime, tek bir hareket olabilir.
Bu aralar kendimi Virginia Woolf'a vermiş durumdayım. Yarın için okumam gereken sayfalarda sıkça "adamant" kelimesi geçiyor. Her "adamant" kelimesi geçişinde ben başka bir tele konuyorum, sonra ellerimi sallayarak dikkatimi tekrar okuduğum sayfalar üzerinde toplamaya çalışıyorum.
"Adamant" kelimesinin öneminden değil tabii bu. Bundan 1-1.5 sene önce kadar, hızlıca bir şey çevirmem istendiğinde içinde geçen "adamant" kelimesinin anlamını, "adamant, sert-güçlü-karar zor değiştiren-esnek olmayan" diye hızlı hızlı söylemiş (yazmış) ti. Beynimde çağrışım balonları da artık ne zaman o kelimeyi görse, o an'a, ardından da o an'dan başka çağrışımlarla başka yerlere gidip duruyor.
Maybe I just love procrastinating, but..
Friday, October 24, 2008 | Posted by Tugc at 6:28 AM |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment