Şiir gibi, kedi gibi, kedi gibi şiir

Mahalle'nin Delisi beni mimlemiş. Demiş ki: geçenlerde e.e.cummings'den çok güzel bir şiir yazmışsın ama, en sevdiğin şiir nedir?

Daha okurken tıpkı onun gibi aklımdan bir sürü şiir geçti, ilki onun gibi Kavafis'in "Kent" şiiri olmakla birlikte. -Zeynep'lik etkisi midir nedir?-

Ardından Nazım Hikmet, "Yaşamaya dair" geçti, Genco Erkal'ın sesinden bir kez daha dinledim, karar verebilmek için. Süper şiir de, o değildi en sevdiğim.

Özdemir Asaf? "Denizin delisi?" diye de sordum, "yok" dedi içim, bi b.ku seçmeyi en beceremeyen haliyle. "Başka neler var ki, hatırla bir hadi?" dedi ukala ukala hatta. Ben de; 

-Eh iyi napalım, biraz düşünelim bari..

dedim.

Ardından en çok Turgut Uyar ve Metin Altıok arasında gidip geldim. 2 gündür hem de. 

Turgut Uyar'ın "Ses" ve "Göğe bakma durağı"; Metin Altıok'un da "Sorularla" şiiri geçti...

Sonunda içim, garip büyüsü olan şunu seçti: (Ben de Nakhar, Eğrelti Otu, şu aralar suskunluk yaşayan Deryik ve Eloise Vera'yı mimleyeyim)

İşte yine kapıldım 

O can sıkıntısına; 

İçimde bir tozlu 

Sarnıç boşluğu, 

Gitmekle kalmak 

Arasında karasız 

Yürüdüm kederle 

Dağlara doğru. 

Yüzlerce soru 

Vardı aklımda, 

Kulaklarımda 

Bir garip uğultu 

Ölümü kullanamazdım; 

Bir yerlerde 

Bilmediğim birilerine 

Belki ayıp olurdu. 

Belki de hiç 

Ummadığım 

Sevgisi tarazlı biri; 

Koparıp bana ilişik 

Umudunu 

Bir kitabın arasında 

Yamyassı 

Kuruturdu 

Bir gazetenin 

Ölüm ilanlarında 

Okuyup adımı, 

Öfkeye dönüştürürdü 

Sandık kokulu 

Hüznünü 

Ve ölümü inatla, 

Yok yere savunurdu. 

Ben bunca yıl 

Bunca insan tanıdım 

Yüreği zehir dolu; 

Yine de insanlardan 

Kesmedim umudu. 

İnsan dedim 

Yekindim; 

Paylaştım varı yoğu. 

Ben neden 

Dudaklarının arasında 

İğneler tutan 

Bir terzi suskunluğunu 

Prova ediyorum 

Şimdi bu yol boyu 

Kederle yürürken 

Dağlara doğru? 

Neden kedi seven 

Bir insan 

Olduğumu 

Biliyorum da 

Kedisiz ve sevgisiz 

Getiriyorum 

Yaşadığım günlerin 

Yaprak döken sonunu? 

Cevapsız sorunun 

Boynu büküktür, 

Hemen anlar 

Yetim olduğunu. 

Ben neden hala 

Duyuyorum avucumda 

Bir çocuk elinin 

Sızlayan boşluğunu? 

Hipodromda yatıp 

Kalkan bir adamın 

Ölü bulunduğunu 

Yazdı gazeteler 

Geçenlerde 

Haber olarak. 

Tokatlıymış 

Ya da Çorumlu. 

Bıraktığı nottan 

Öğrenilmiş 

Son isteğinin 

Ölürse terminale 

Götürülmek olduğu. 

Hipodromda yatıp 

Kalkan bir adam 

Kimin umuru! 

Acılarla sorularla 

Tiftikledim 

Bunca insanın 

Mutsuzluğunu. 

Düşündüm kendi sonumu. 

Hayrettir; 

İçim içime 

Nasıl da sığıyordu! 

Oysa ben kaç yıldır 

Kaç acı eskittim 

Unuttum 

Kaç ölüm gördüğümü. 

Bir omzumun 

Alçaklığı ondandır; 

Taşıdım kaç kişinin 

Kanayan tabutunu. 

Yıllar önce 

Ölümü seçen sevgilim 

Bunca sevgisizlik içinde 

İyi biliyordu 

Yetmeyeceğini 

İki kişinin birbirine. 

Bu yüzden döşeğinde 

Ölümle buluştu. 

Gömdük onu geçiştirip 

Polis sorgusunu. 

Onunla birlikte 

Neleri gömdük; 

Bir akşam içkisinin 

Coşkusunu, 

Sevincimizi gömdük 

Kürek dolusu 

Yüzlerce soru 

Vardı aklımda, 

Kulaklarımda 

Bir garip uğultu 

Ölümü kullanamazdım; 

Biryerlerde 

Birilerine 

Mutlaka ayıp olurdu. 

Dostlardan uzakta 

Bir bozgun akşamında 

Gerisingeri 

Dönerken kasabaya; 

Baktım gökyüzü 

Birden yıldızla doldu. 

Akşamın serinliği 

Alnıma vuruyordu...

-Metin Altıok, Sorularla

Foto: şurdan

Şiir gibi, kedi gibi, kedi gibi şiir