Öf'ün garip bir yerelliği var bence; başındaki harften olsa gerek. Canın sıkılıyor, bunalıyorsun, 'öf' diyorsun ve sadece senin mahallen anlıyor, globaliteden uzak bir mağaraya sığınıyorsun. Sonra, 'öf' sesi çıkarıyorsun bi anda; 'hae?' şeklinde bi tonlamayla yüzüne bakıyor global yönlüler, içselleştirip, söylemeye çalışıyorlar. Çıkmıyor o ses tabii, 'oeyf' oluyor, 'of' oluyor, ama 'öf' olmuyor. Gülerek, 'öf' ün yoldaşlığına seviniyorsun; sana kalıyor 'öf', civelek 'of'un aksine, öpesin geliyor.
2 comments:
ne güzel anlatmışsın...aynen öyle...ne eklesem fuzuli...
f harfiyle her türlüsü mübah.
Post a Comment