"Havaalanına gideceğimiz gece hiç uyumadım.Hala daha uyuyamam havaalanına gideceğim günlerde. Hep kalbim ağzımdaymış gibi atar, ağlamakla güçlü olmak arasındaki o kısa çizgide yürür dururum. Yanımda yatan annemi izlerim, kalkar banyoya gider, Buse'ye bakarım. Ellerim,dudaklarım,kalbim titrer, ne yapacağımı bilemem. İlk gecenin etkileri mi hala, bilmiyorum. Ama o gün, 24 Ağustos 2003 tü galiba, benim hayatım ve benliğim gerçekten değişmeye başlıyordu..."
Bir mektuptan
Monday, February 19, 2007 | Posted by Tugc at 11:09 PM | Labels: mektup
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment