Bir varmış

Süper güzel birkaç gün yaşadıktan sonra bile insan başka yerlere sürüklenebiliyormuş. Ateşi çıkıp evde yatarken, bunu yeni başka bir yalnızlık travması başlığı altında bile toplayabiliyormuş.
Bu sürekli terk edilme korkusuyla yaşayan insanlar aynı zaman borderline personality disorder yaşıyor olabilirlermiş.

Hatta bir varmış da, o bir terk edip gittiğinden yokmuş bir dahaki seferde. Başka yerlerde takılı kalmış, sonra giden bire kızmışlar. Halbuki 1in suçu bile yokmuş.

Gölgelerimiz bizim peşimizi bırakmazmış ama gölgeyi insandan saymıyormuşuz.

Düşünmüyormuş gibi yapıp, bir anda bir şeyi düşünüyorken yakalanınca, “valla ben yapmadım, bak O yaptı annecim” diyebiliyormuşuz. Ama aslında “o yaptı” dediğimiz “o” da, kendimizmişiz.Herşey yine insanın kendinde düğümlenip kalabiliyormuş. Ya da o ve kendimizi bir bütün gibi görmüşüz. Öylecene karmaşık şeylermiş bunlar, bu yüzden gözlerimizi kapayıp hemen uykuya dalmamız gerekirmiş.

Gökten de elma düşecekmiş ama barajlarda su kalmadığından su olarak düşelim diye karara varmışlar.

İtirazı olanları hapse atıyorlarmış, benden söylemesi.

Bir varmış