Tuğçe güçlü ya, her şeyin içinden çıkar ya, bir yolunu bulur ya..Tabii canım, nasıl olsa her şeyin üstesinden gelir, bunu da kaldırır. Hatta sırada ne var daha diye de dört gözle bekler...
Rüyasındaki camlar sürekli batar, hiç çıkmaz, ama Tuğçe umursamasın, kanamaz onlar, öyle camlarla yürümeye devam etsin...
Sonra duvar olsun, taş olmuş olsun, sorun değil... İçinden durup dururken sakince otururken bile gelen etrafındaki her şeyi kırıp parçalama isteği de mühim değil, ayıp canım ne yapıyorsun sen öyle kırmak yıkmak filan...
Otursun oturduğu yerde.
Tuğçe camlarla parçaları birbirine monte etmeye çalışsın üzerinde, eklemlerini filan cam parçalarıyla tuttursun... Elinde öyle kalakalsın her şey...
Güçlü olmaya çalıştıkça camlar çoğalsın... Batsın...

Gerisinin önemi hiç var mı ki... Süper kahraman ya o, her şeyi tek başına yapsın, dışarıdan kasları var nasıl olsa..İçteki camlarla da kendi uğraşsın..
Yine safça beklemiş , bu sefer iğneler cam olmuş olsun, o öyle kalakalsın..