Polis kamerasından bugünkü Türkiye'ye bakıyor olsak; Türkiye'nin üç beş "mal düşmanı" hariç, nasıl da yaşanılası bir yer, nasıl da halkın her şeye hakkının olduğu ve halkı kötü niyetlilerden koruyacak olan polise 'minnettar' olduğunu filan düşüneceğiz. Sanki 'orantısız kuvvet' kavramını bize, kafamıza vura vura öğretmemişler, sanki okulların önünden öğrenci toplayarak dövmemişler, sanki parkta arkadaşları içki içtiği için, şayet daha kötü komplikasyonlar olmazsa, hayatının sonuna kadar bir epilepsi hastası olacak bir gence, öldüresiye 'güç şovu' yapılmamış gibi...
Hiç susturulmayan ve konuşmaya daimi hakkı olan bizlerin kelimeleri ve hareketleri kısıtlanmamış, bu kameradan bakıldığından sıkılınması mümkün görünmeyen müthiş ortamdan nasıl olup da canına tak etmiş, bunu söylemeye karar verip meydana dökülmüş insanların daha yürüyüşünün başında üzerlerine nefes aldırmayacak yöntemler ve silahlarla çullanılmamış gibi sanki...
Ekonomik kriz ortamında, stoklarında daha çok yara bandı taşımak yerine; yeni model, 4 bir tarafını biber gazına boğan araçlar tutulmuyor, 'al gülüm ver gülüm, ekonomiyi canlandır gülüm'ü silahlar ve 2030'a uygun roketatarlara harcamıyormuşuz gibi; her şey günlük güneşlik de, bir IMF anlaşmasıyla tek eksiğimiz olan 'gökkuşağı'na kavuşacakmışız gibi...
Sanki başımızı gömmemiz çalışılan televizyon kutusunun içinde, şiddetten çok sevgi filmleri oynatıyorlarmış gibi...
0 comments:
Post a Comment