Görsel:mahleu.deviantart.com
[...]
Sıramın gelmesini beklerken şöyle bir baktım etrafıma. Gencecik kadınçocuklar; şaşkın bakıyorlardı. Bir tanesi vardı, o kalksa, sıra bana gelecekti. 'Hadi yaa' diye içimden geçirmelerle, bekleyişimi doldururken; dikkatlice baktım, ne diyor, ne yapıyor merak ettim. Yanında, kendi görünüşüyle sanki daha da tezat oluştursun diye kondurulmuş, koskocaman bir adam. En fazla 18'indeki çocukkadını, 'koruması ve şefkatli kollarının' altına almaktan memnun halde, 'karısı'na sorulan soruya, düşünceli 'kocası' olarak cevap verdi; "1.71." Tebrik etti laborant, kocalar karılarının boyunu bilmezmiş genellikle; elini uzattı çocukkadının yanağına, "bilmez miyim, o benim gülüm" dedi. Anlamsız bir öfke yükseldi içimden, kızın ürkek, suskun yüzünü görünce; 'çek elini' deyivermek istedim siyah, deri ceketli, siyah deriden, koltukaltı çantası olan adama; tuttum kendimi. Çocuk gibi olan kadın gülümsemedi bile ve o an kızın "1.71" liği geldi aklıma, yoktu o kadar, bilmiyordu adam ve yalandı o çok övündüğü karısıyla ilgili bildikleri. Koftidendi. Bilmez miyim ben? Kızın yüzü gülüyor olurdu gerçek olsaydı. Ama tabii dericeketderiçanta'lı kocanın dediği geçti kayıtlara.
Ben de dalmıştım galiba; o sırada laborant kıza "bebek 1 mi, 2 mi?" diye sordu. Anlamadı kız. Tam 3 kez tekrarladı. "Ha, 1" dedi. "İlk bu." Yanındaki koskocaman adam gururlandı ve tekrarladı:
"İlk bu, ama birkaç tane daha olur."
Zar zor kalktı çocukkadın yerinden, çizgifilm kahramanı desenli çorabı göründü. "Al işte" geçirdim içimden yine; "kendini de büyüdüğüne inandırmaya çalışarak giydiğin kazak ve siyah pantalonun, içini gizleyememiş. Sen kendin çocukken, nasıl kendinden bir tane daha çıkaracaksın içinden?"
Öyle şaşkın halde sıramın geldiğini anlamamışım. Emanet taşır gibi uzattım elimde doktorun yazdığı kağıdı.
[...]
*Postun başlığını deryik fark etmenden koymuş oldu.
0 comments:
Post a Comment