Dün sabah dışardan gelen beyaz gürültüden, alt-yan-üst veyahut hemencecik bizim sokakta geçen arabaların sesine kulak tıkamak, bir yerlerde gelen inşaat seslerinden kulaklarımızı korumak için yine kapamıştık aslında balkon kapısını. Kafamı da gömmüştüm okunacak bir şeylere, içeriden de odadan belli belirsiz anathema duyuluyordu. Dayanamayıp açtığımızda kapıyı, parıl parıl bir ses yankılandı tüm bu beyaz gürültüyü sıyırarak. Ne zamandır işitilmedik çocukların oyuna kaçış seslerinden ufak bir kız çocuğuna ait olanı.
"İlayda sobe!"
Kurumaya yüz tutan bir bitkinin can suyu gibi bir şey. 'Bunu duymasam çürüyecekmişim neredeyse, son kullanma tarihim geçiyormuş az daha' dedirteninden. Umutlanmak için bir tatlı kaşığı, parıldak sebep. En azından birileri bir yerlerde, sokak ortasında hala saklambaç oynayıp, sobelenerek koşuyor kaçıp korkmadan.
2 comments:
"bir cümle kur, inanayım." cümlesine karşılık verilmiş en güzel cevap olmuş yazın. inandım:)
Post a Comment