Bir gece uyuyamıyorum, eski şarkılarım da kalmamış,yeni bulabildiklerime,biraz da internetin yardımıyla kollarımı açıyorum.Üzerinden en sık geçtiğim sayılar, saat olarak resmi geçit yapmaktalar.1-2-3 hala uyuyamıyorum 4 ağlamaya başlıyorum-4buçuk rasyonel sayı, hala ağlıyorum,uykuyla beraber gözlerim acıyor, bir de elimle silmeye kalkışınca rastgele, daha da yanıyor. "Ufff" luyorum...
Oda arkadaşımın yapmakta olduğu "uyku" aktivitesi sanki Bungee Jumping mişçesine şaşırtıyor beni..."Aaa cidden uyuyor, yok canım, valla bak" diye düşünüyorum. Yine de müzik çalmaya devam ediyor...Öylesine insanlar sinirime dokunuyor, hiç nedensiz cıngar çıkarmak istiyorum. Sonra pınarlar çalışmaya başlıyor, hoppp..."Dur gitme, düşme, eyvah düştü" derken, arkası da kesilmiyor. 4buçuktan 5 oluyor, sonra 6, sonra sızar gibi uyuyorum...
Telefon çalıyor. Çalmasın, uyumak istiyorum. Ama çalıyor. Susmuyor. Açıyorum. Kahvaltıya gitmek için çağırılıyorum. Nasıl olsa bir noktada yiyeceğim diye düşünerek, "tamam" diyorum. Sonra nyc2ist'de yazabileceğim haberini okuyorum...Sanki dün gece canımın sıkkın olmasına teselli verirmiş gibi bu haber. Hala kızarık gözlerimle arkadaşımı arıyorum. Yemekhane Pazarları en iğrenç haline bürünüyor, soğuk ve gereksiz. Arkadaşlarımla oturuyorum ve gece uyuyamayıp ağladığımı çok doğal bir şey yapmış da başım göğe ermiş gibi anlatıyorum. Sevmiyorum ben ağlamayı, bunalım takılmayı filan, ama çok ucube bir şey de değil sonuçta. Aldığım cevap, "aa sen de mi uyuyamayıp ağladın, ben dee, keşke arasaydın, beraber ağlardık farklı nedenlere" oluyor. Ama bu özel cips kola denilecek türden, "aaa aynı şeyi söyledik" değil. Bu olsa olsa bizim okuldaki umumi yeşilçaylı su-bagel gibi bir şey olabilir.
Evet sıkıcı işte...Bu yüzden göl kenarına kaplumbağa bulmaya gideceğiz bu akşam,gelmek isteyen var mı?
Ama müzik burada.Onu bırakıyorum...Yeni yazı da geliyor zaten.
*fotoğraflar yine shagagraf.deviantart.com'dan alıntıdır.
0 comments:
Post a Comment