Masal

Keşke her "hadi uyu" duğumda kapı açılacak olsa...Bazen tüm masal kahramanlarını kıskanıyorum, sırf masal içinde oldukları ve gerçekle başetmek zorunda olmadıkları için. Sabaha karşı yataklarında nasıl isterlerse öyle uyudukları, ne isterlerse sadece yazarın kulağına fısıldamaları gerektiği için... Onların MSN'i de yoktu galiba...Yeni dönemde masal hiç yazılmıyor zaten...Yeni dönem masalcılarından olarak adım geçecek olsaydı eğer, yani diyorum ki ; tut ki ben masal yazmaya başladım, msn içinden özlediklerini çevrimiçi olmaları şartıyla çıkaran sihirli ufak bir kız olmak isterdim. Tek şart bu olurdu...Bir de gönüllülük...Belki bir de duyabilmek..Elime mor saçlı küçücük bebeğimi alır, bebeğin elini uzatırdım ekrana. Sonra kapı aralanır, içeri gelirdi özlediğim.. Üzüldüğünde de vazgeçerdi küçük kız, bebeği elini uzatmazdı kırgınlığı geçene kadar, sonra saçını başını yerine oturtturup, kavga eden duygu ve beynini birleştirip, elini uzatırdı...Bu kez kendi elini... En sevdiği gelsin hemencecik diye...

*Fotoğraf bl0emetje.deviantart.com'dan alıntıdır.

Ausencia diye bir şarkı var, bana Ludmilla yolladı.

Bu elini uzatan kızın şarkısı,

bir de uyurken ufak ufak gıdıklanır gibi.

Masal