Şimdi şöyle;

1.Baloncuk yapmak eğlenceli bir şey. 2.IT sınavım için stratejimi belirledim. Kendim bu saatten sonra dahi olamayacağıma göre; en iyisi sınıftaki A ve B'lik öğrencilerin çalışmasını engelleyeyim. Yok ama yapamam, üzülürüm. Yani şimdi bu dersimde 4 adet italyan var; 3 gündür çalışıyorlar.Onlardan birini gördüm ve dedim ki, "ya nasıl olsa siz A alacaksınız, çalışmayın boşuna."" Hayır alamam, benim ingilizcem yeterli değil, 8 sayfa yazamam ki" dedi. Üzüldüm yani. Şimdi adam ne biçim çalışıyor, benim dersin başına oturmak bile içimden gelmiyor, ama vakti yetmiyor diye belki de bitiremeyecek sınavını. Hoca da sözlük getirmelerine izin vermiyor. Keşke başkalarını tasa ettiğim kadar kendim için endişelenmeye başlasam da, bu derse çalışsam mesela şimdi. Neyse. 3.Ben asosyal takıldıkça, beni daha "cool" sanmaya başladı insanlar. Halbuki içimden dışarı çıkmak gelmiyor, ama arkadaşlarım gizemli filan olduğumu düşünmeye başladı. Hani istesen ve uğraşsan böyle olmazdı. Pek de umrumda değil. Asosyalim bu aralar, nokta, bitti. 4.Amazon.com'dan sipariş vermiştim 2 kitap. Kitapların faturalarının içinde satıcıları, el yazısıyla "Thank you, hope you enjoy it" yazmışlar. Birisinin altında ismi bile yazıyor kızın hatta. Yapmacık bir şey de olsa, hoşuma gitti. Aferin. 5. Bu aralar bir rahatlık geldi ki; nirvanaya ulaşmama az kaldı. 4saat uykuyla bile şikayet etmeden, hem de dersin başlamasından 1.5 saat önce uyandım. "İyi saatte olsunlar" diyorum. "Hayırdır inşallah" da diyebilirim. Farketmez benim için. Saçmalama gereksinimimi okuyup yazının sonuna kadar geldiğiniz için teşekkür ederim. Şşşt sen! Ya evet sen işte...Ohooo, daha sen'in sen olduğunun farkında değilsen, işimiz var. Neyse, evet sen işte. İyi ki varsın.

Şimdi şöyle;