Görsel: teenagemutant.deviantart.com'dan alıntıdır.
"Neden hayat böyle trajik; neden böylesine bir uçurumun üzerindeki daracık bir kaldırım gibi. Aşağı bakıyorum; başım dönüyor; sonuna kadar nasıl yürüyeceğim, bilemiyorum. Peki neden böyle hissediyorum: bunu bir kere söyledim ya, artık hissetmiyorum. Ateş yanıyor. [...] Ama gene de etrafımda dönüp duruyor; gözlerimi kapalı tutamıyorum; bir güçsüzlük duygusu bu; didişememe duygusu. Burada Richmond'da oturmuşum ve ışığım bir çayırın ortasına bırakılmış fener gibi karanlıkta yanıyor. Melankoli azalıyor yazarken. Neden daha sık yazmıyorum bunları? Eh, insanın kendini beğenmişliği engel oluyor buna. Kendi kendime karşı bile başarılı görünmek istiyorum. Gene de pek işin aslını araştırmıyorum. Çocuk sahibi olmamak, dostlarından uzakta olmak, iyi yazmayı becerememek, yiyeceğe çok fazla para harcamak, yaşlanmak. Nedenleri, niçinleri çok fazla düşünüyorum; kendimi çok fazla düşünüyorum. Zamanın çevremde kanat çırpmasından hoşlanmıyorum. [...]Buralarda hiç kimse hoşça vakit geçirmek üzere uğramıyor insana. Gelirlerse de ben surat asıyorum. Londra'ya gitmek katlanılır zahmet değil. [...] Gene de bunların sudan şeyler olduğuna inanmış vaziyetteyim; hayatın kendisi, diye düşünüyorum zaman zaman, bizim kuşakta bizler için bunca trajik olan o - hiçbir gazete afişi yok ki birinin ıstırap çığlıklarını suratımıza haykırmasın. McSwiney, bugün öğleden sonra ve İrlanda'da şiddet sahneleri; olmazsa, grev. Mutsuzluk her yerde; hemen kapının dışında; ya da budalalık, daha da kötüsü. Gene de dikeni etimden çekip çıkarmayacağım. " (Bir Yazarın Güncesi, Virginia Woolf, çev: Fatih Özgüven)
Not: Son günlerde yeniden girdiğim V.W sevgimi ve dönemimi farkederek, bana bu kitabı geçtiğimiz günlerde hediye eden Dodo'ya sonsuz teşekkürler.
1 comments:
anlaşıldığını hissediyorsun değil mi okurken? bana da öyle oluyor zaman zaman ve aslında asıl mesele hoş bir mesele olmasa da yine de bir yandaş bulabilmek güzel.
"yaşam bir rüyadır, uyanmak bizi öldürür," demiş ya, uyanmamak çok zor bazı zamanlarda. ama yaşam uykusuna yatmak gerekiyor bu dünyada, en azından akıl sağlığını koruyabilmek adına.
iyi okumalar, sevgiler :)
Post a Comment